ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

Μεσημερι σαββατου..ολοι να κοιμουνται κεσυ να ζεις στην ησυχια σου,πλαθοντας μικρες αληθειες,περνοντας μια ιδεα για το τι συμβαινει εξω..για το τι θα αντικρισεις οταν βγεις εξω..Απογοητευμενη μεν για το πως εχει καταντισει η κοινωνια μας,αισιοδοξη δε γιατι μεχρι στιγμης τα πραγματα εχουν ερθει περιπου οπως τα ηθελες.. Πινοντας τον καφε σου στην αγαπημενη σου κουπα(η οποια σου υπενθιμιζει ποσο αθωα και απλη ηταν η ζωη καποτε),ακουγοντας COLDPLAY "in my place",και αποθηκευοντας τις σκεψεις σου πανω στο χαρτι..αναρωτιεσαι κατι το απλο..για παραδειγμα γιατι το σαββατο να ειναι η πιο τελεια μερα της εβδομαδας ενω η κυριακη η πιο απαισιοδοξη η' η πιο γεματη καταθλιψη..Ολα σχετιζονται γυρω απτη συνειδηση μας.."ΠΑΡΤΕΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ"..Ολα πλανιονται μεσα στο μυαλο μας..αυτο τα καθοριζει ολα..(αντιληψεις,νοοτροπιες,γνωμες)το μυαλο μας και η εμπειριες μεσα απτη ζωη ειναι οι παραγοντες που μας οδηγουν στα περισσοτερα "κατωρθωματα μας"..

______ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ______

Μακαρι να μπορουσαμε να διαγραφαμε ολα οσα μας πονανε..Μακαρι να υπηρχε τροπος να "χτιζαμε" ξανα την καρδια μας,μετα απο καθε της καταστροφη..Μακαρι να ημουν σκληρη με ολα οσα δεν αξιζουν..Να μην ειμουν ευκολοπιστη..να μην εδινα ευκαιριες σε ανθρωπους που δεν αξιζουν..για να μου δειξουν οτι ειναι ξεχωριστοι..Να μην πληγωνομουν καθε τοσο..απο απλες καθημερινες αναποδιες..απο προβληματα αλλων,οταν ομως αυτους τους ΑΛΛΟΥΣ τους χρειαζομαι εγω..αυτοι δεν ειναι ΕΔΩ..Γιατι;Γιατι ενας ανθρωπος με συνειδηση να μην μπορει να αναγνωρισει ποιος αξιζει και ποιος οχι;Γιατι να μην θελω να πιστεψω ολα οσα με πονανε..;Mε καταστρεφουν..με κομματιαζουν;Κανεις ομως δεν το βλεπει αυτο..ΚΑΝΕΙΣ...Ωρες ωρες απορω..γιατι τα πραγματα μου ερχονται ετσι;Τι εχω κανει και μου φερονται ετσι, αυτοι που για αυτους θα εκανα τα παντα;Γτ να υπαρχουν φορες..που αμα δεν κανω κατι να μετανιωνω που δεν το εκανα..και αμα το κανω..επισης;Παραξενη ζωη,παραξενα συναισθηματα..Η λυση;;;; Πρεπει να εχεις περασει πολλα εμποδια στην ζωη σου..για να καταλαβεις ποιος πραγματικα αξιζει και τι θελει απο σενα..Πρεπει να εισαι πολυ δυνατος,πολυ σκληρος με την κοινωνια ολοκληρη..και καχυποπτος επισης για να γνωριζεις τι ζηταει ο καθενας,πως θα προστατεψεις τον εαυτο σου..πως θα τον προφυλαξεις..μην πιασει πατο..απ'την απανθρωπια καποιων που οπως φανηκε ηταν περαστικοι στη ζωη σου!!Οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι ψευτικοι..σου πλασαρουν το ιδανικο προτυπο για αυτους..ως τον "εαυτο τους"..για να σε παρασυρουν στα νερα τους..και μονο ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ σου δειχνουν τον πραγματικο τους εαυτο..την απανθρωπια τους..την σκληροτητα τους..!Να εχεις συνειδηση,λογικη..ΠΑΝΤΑ να δινεις χωρις να περνεις...αλλα και να δινεις οτι σου δινουν..!!

ΝΕΡΑΙΔΑ(ο τιτλος ειναι εμπνευσμενος απο εναν φιλο που με φωναζε ετσι)

Δεν πιστευα σε νεραιδες...Με εκανες εσυ να πιστεψω...ακομα δεν καταλαβα τον λογο που με αποκαλουσες ετσι..Υπαρχουν νεραιδες...οχι βεβαια οπως τις δειχνουν τα παραμυθια..με εξωτικη ομορφια..φτερα....και το μαγικο ραβδακι..να κανουν καθε δυστυχισμενο ανθρωπο..ευτυχισμενο...Υπαρχουν...Μετα απο πολλη θεωρια..καταλαβα πως υπαρχουν..Πιστευω ειναι οι ανθρωποι που βρισκουν παντα τον τροπο να ειναι ξεχωριστοι στα ματια και την καρδια μας...Να ειναι κατι το διαφορετικο απο το συνηθισμενο που αντικριζουμε στην μυζερη ρουτινα μας..Ειναι αυτοι που οταν βρισκομαστε μαζι τους,μας κανουν να ξεχνιομαστε..μας κατευθυνουν στον δικο τους κοσμο..αλλιωτικος κοσμος...μας κανουν να φευγουμε απ'την πραγματικοτητα..να ξεχναμε τα προβληματα μας..και μαζι τους να βλεπουμε αλλιως τα πραγματα..Ειναι εκεινοι που οταν τους κοιτας στα ματια..μαγευεσαι..αυτοι που δεν θες να φευγεις απο κοντα τους..Κατι σε αυτους κατι σε τραβαει...σε μαγνητιζει...Δεν μπορεις να το προσδιορισεις ομως...ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ...Γι'αυτο αλλωστε ειναι ασυνιθιστοι.....

Περιμενοντας να ξημερωσει..

Σκοτωνουμε την ωρα μας,παρασυρμενοι στον κοσμο των ονειρων μας..Προσπαθουμε να ξεφυγουμε,γιατι αποφευγουμε να δουμε την πραγματικοτητα,και οταν εχουμε βαρεθει να την αντικριζουμε και να ξεπερνουμε τα προβληματα της,κλεινομαστε στον δικο μας κοσμο,τον κοσμο που οι ιδιοι χτισαμε..που εμεις ειμαστε οι καπετανιοι των σκεψεων μας..Ετουτη η διαδρομη στοιχιζει λιγη πραγματικοτητα βγαλμενη μεσα απτη ζωη,και πολυ χρονο για το πως θα αντεξεις κιαλλη μια μερα να ξεπερασεις την καθημερινη σου ρουτινα..Και οταν φτανεις στο σημειο διαφυγης..εκτος τροχιας..νιωθεις οτι βρισκεσαι σε αδιεξοδο και ελπιζεις να βρεθει καποιος να σε σωσει..η να τα παρατησεις ολα πισω σου και να τρεξεις να φυγεις..να φυγεις μακρια κυνηγημενη απο αυτο το τρυπακι που σε βασανιζει,που σε κυνηγαει..Κιαν δεν μπορεις να φυγεις..κιαν δεν βρισκεται κανενας να σε σωσει? Σκυβεις και συνεχιζεις..ακαθεκτος τον στοχο σου..κοπιαζεις μεχρι να βρεις ενα φως..να κλειστεις μεσα του..να αναπvευσεις..αλλα μεχρι τοτε τι κανεις?Περιμενεις..περιμενεις..περιμενεις..